Afstand : 191 km, 2927 hoogtemeters, gemiddelde : 25,4 (dirk!)

Vanmorgen uit Trieste vertrokken om 8u. We hadden een prima stadshotel, enkel het parkeren van de camionette en het in- en uitpakken was geen makkie. Iedereen vroeg uit de veren voor een heerlijk ontbijt. Geert deed het verhaal dat hij snachts met Roger op stap was geweest en een gelato was gaan eten. Hij verraste ons ook met de speelgoedpapegaai die hij voor de zoontjes van zijn broer gekocht had. Behoorlijk hilarisch toen we dat even uittestten!

De dag zou er een zijn met een loodzwaar programma. ( 190 km, meer dan 3000 hoogtemeters en bijzonder warm) We moesten een stukje Slovenië doorkruisen, en even later Kroatië binnenrijden. Iedereen mocht door, behalve Roger en Marc die enkel een kopie van hun pas bij hadden. Dat probleem was snel verholpen, want de volgwagen was in de buurt. Bij aanvang moest er al meteen stevig geklommen worden en daarna was het altijd op en af. Typisch voor het landschap van de balkan. Even later werd er iets gedronken aan een lokale kiosk. Volgend punt van afspraak was Rijeka. Daar werd door Mia en Rene gewinkeld voor de middaglunch die in Kraljevica zou plaatsvinden op een dorpsplein. We hadden 100 km op de teller. Iedereen was ondertussen wel wat gepakt door de hitte. Veel drinken, een plekje in de schaduw en wat calorieën deden wonderen. Na de lunch kozen we voor het traject langs de oude toeristische weg langs de Adriatische zee, met een briesje en prachtige vergezichten. Maar bijzonder druk autoverkeer. Het gaf ons wel de mogelijkheid om snelheid te maken. In Klenovica stopten we langs de baan, voor alweer een verfrissing. Het laatste deel van de dag kon beginnen. Voorbij Senj moesten we nog maar eens 14 km klimmen over een bergkam. Voor iedereen leek dat goed te gaan…tot berggeit Geert zijn buitenband helemaal aan het begin van de klim gescheurd leek. Haast een uur later pas, leek dat probleem verholpen, met tussenkomst van de volgwagen. Ondertussen waren de anderen al aan het klimmen gegaan, het begin van de resterende 40 km. Wat haast onmogelijk leek, gebeurde: Geert en Dirk, de klimmers, deden een onwaarschijnlijke inhaalbeweging en iedereen kwam binnen een tijdsbestek van 15 minuten in het hotel van Otocac aan. Wat een dag! Morgen zal een rustiger programma worden…