25 aug Rit 14: Cavtat – Baai van Kotor
Hierbij sturen we het laatste verslag van onze Balkan route.
Een extra tocht van 118 km, 24,9 km/u en 870 hm van Cavtat naar Kotor, dit met de 7 overgebleven renners. Mia en Luc moeten immers tijdig thuis zijn voor het huwelijk van hun zoon Sander. Na het ontbijt zetten we koers naar Kotor in Montenegro het 9de land dat we tijdens deze trip aandoen. Eerst via landelijke wegen tot de weg uiteindelijk ophoudt en overgaat in een smalle kiezelweg. Gezien het aantal platte panden en kapotte buitenbanden besluiten we om de gewone weg te nemen. Een zeer drukke weg tot aan de grenspost van Montenegro waar we lang moesten aanschuiven in de verzengende hitte dit door de werklust de plaatselijke staats ambtenaren die hiervoor duidelijk geslecteerd zijn om niets te overhaast te doen. Na de nodige controles waarbij we vreesde dat Roger werd tegen gehouden daar hij nog als vermist geseind staat. Uiteindelijk bereikte we de overzetboot die ons tot op 12 km van Kotor bracht. Een prachtige 5-master vergezelde onze tocht via de kustlijn van de baai van Kotor. Op aanraden van Rene hebben we in de oude binnenstad gezellig iets gegeten.
Het idee groeide om met de boot terug te varen tot in Cavtat, maar 1200€ was iets buiten het beschikbaar budget. Dus zetten we terugweg noodgedwongen aan op onze stalen (carbonnen) ros, langs hoofdzakelijk dezelfde wegen en daar waar mogelijk langs de glooiende kustlijn. We hadden echter meer zin om een duik te nemen in de verkoelende zee dan verder te rijden in de hitte. Onderweg hebben we nog een have supermarkt aan frisdranken leeg gekocht om ons vochtpeil aan te vullen. In niemandsland tussen Montenegro en Kroatie staat er een monsterfile van enkele kilometers, wij zoefden hier gezwind voorbij tot aan de douane post en zette we onze weg verder tot aan ons verblijf. Na enkele verfrissende pinten zijn we gestart met het laden van de camionette want aan alles komt een einde. Morgenvroeg rijden Rene en Roger terug naar huis de rest gaat met het vliegtuig. Het was een mooie en vermoeiende tocht over glooiende landschappen en iets stevigere beklimmingen, in steeds uitstekend fietsweer met slecht 1 dag wat regen en hou zuidelijker hoe warmer het werd ( max 45°).
Bedankt aan iedereen die zijn steekje heeft bijgedragen aan het welslagen van deze tocht, met in het bijzonder Johan voor het uitstippelen van deze prachtige route en aan Mia die ons steeds volgde, voor het middagmaal zorgde en onze slaapplaats regelde.
Verder proficiat aan alle renners om deze tocht tot en goed einde te brengen.
Dirk.
Veerle De Bruyn
Geplaatst op 10:16h, 25 augustusPrachtig gedaan, van harte proficiat allemaal!!!Jullie komen net op tijd thuis om in België ook nog wat van een… hittegolfje te kunnen genieten 8-). Wel geen 40° hier, en het eigen bedje wacht jullie op, dat zal wel deugd doen!
Fijne thuiskomst allemaal!
Veerle (de ‘peet’ van René :-))
luc claessens
Geplaatst op 16:21h, 25 augustusNa een succesvolle fietsmeerdaagse naar Santiago en Rome enkele jaren geleden zouden we in 2019 nogmaals een gelijkaardig project opzetten, dit keer naar Dubrovnik. Vremde-Dubrovnik-2019, de Balkanroute. Louis zouden we jammerlijk moeten missen, hij is drie maanden na Rome overleden. René, ondertussen 76, zag het zitten om mee te fietsen , met die afspraak dat hij, als het te zwaar werd, tijdelijk plaats zou nemen in de volgwagen. Johan, met bakken ervaring om een mooi fietsparcours uit te zetten via GPSies, had niet alleen goesting om mee te rijden maar was graag bereid om een traject voor 13/14dagen uit te zetten. Marc Joris, Roger en Geert reden ook de 2 eerdere edities mee en schreven zich met veel goesting in. Dirk reed ook mee naar Rome en wou absoluut mee naar Dubrovnik Marc Claessens en Inge schreven ook in, maar moesten jammer genoeg al snel forfait geven omdat Marc 2 operaties moest ondergaan. Marc heeft niet veel training nodig voor zo’n traject maar Inge zou tekort komen aan conditie in de bergen. Piet, vriend van Geert en Johan, schreef zich voor het eerst in. Hij kocht zich een nieuwe fiets en vatte de training aan buiten het oog van de camera.
Johan tekende het parcours uit naar Dubrovnik. 13 ritten, ongeveer 1900 km en 29000 hoogtemeters, volgens GPSies. Johan zou ons, mede geassisteerd door Dirk, de weg wijzen. Mia en Roger stonden in voor de boeking van de hotels. Een degelijk bed en voldoende wasgelegenheid, een veilige berging voor de fietsen en betaalbaar. Dat waren de basiscritera. Mogelijkheid tot ontbijt om 7u en wasgelegenheid voor fietskledij waren geen must maar pluspunten. Roger stond in voor het vastleggen van de camionette en zou deze na de tocht, geladen met fietsen, samen met René terug naar België rijden. Geert had concrete ideeën voor de praktische inrichting van de camionette. Dirk was bereid om samen met Mia de kas te doen. Roger stelde met alle plezier zijn gereedschapskist ter beschikking. Marc stond in voor de ‘dagelijkse bultenkaart’. Zo hadden we een idee van de hellingen die ons te wachten stonden. En Mia stond in voor aankopen onderweg, de organisatie van de middagstops, de contacten met de hotels, de kamerverdeling, afrekening… Christophe van Lincelot was graag bereid om ons te assisteren met het plaatsen van tekst en foto’s op de website. Via de dagelijkse blog konden we onze supporters op de hoogte houden over het reilen en zeilen.
Het werd opnieuw een bijzonder avontuur. De groep was iets kleiner (8+1) dan bij vorige edities. We doorkruisten elke dag een nieuwe regio en dito landschap. In totaal deden we tijdens onze tocht 9 landen aan, ook al was onze passage in Frankrijk van korte duur, en was onze doortocht door Slovenië slechts een tochtje van 30 km. Het uitgestippeld parcours was schitterend. Tot aan de Italiaanse grens vaak langs goed onderhouden fietspaden of landwegen. Vanaf dan ging het vaak over de gewone weg. Italië, Kroatië en Bosnië hebben niet echt een fietscultuur, en zeker geen fietsinfrastructuur.
We bleven gespaard van valpartijen en zware materiaalpech. Meer dan bij vorige edities reden we buitenbanden (5!) stuk en reden we heel wat keren plat. We leerden van Roger wat een chain chuck is. Zoek het op youtube…Mijn Pinarello werd op een gegeven ogenblik een prularello genoemd, omwille van de problemen met het schakelen. Na het betere afstelwerk door Johan, was het euvel verholpen. De weergoden waren ons gunstig gezind, even buiten beschouwing gelaten, dat we in de Balkan 3 dagen van 40 graden hadden. Het hele traject viel zwaar uit, dat mag gezegd worden. Zeker en vast lastiger dan de vorige edities. De eerste 7 dagen waren we nooit voor 18 binnen. 1 keer pas tegen 20u30, terwijl de plaatselijke keuken tegen 21u zou sluiten. De rit over de Grossglockner was op alle vlakken een topper: loodzware lange beklimming, gelukkig in goede weersomstandigheden. Voor Mia was het een aangenaam gegeven dat René enkele keren mee de volgwagen kon doen. Hij was niet enkel de sportdirecteur en verzorger, op de moeilijke wegen nam hij ook graag het stuur in handen. De GPS deed zijn werk, maar Kroatië bleek een buitenbeentje. We moesten ons soms behelpen met wegwijzers, een alternatieve kaart enz. Het bleek ook deze keer een interessant sociaal experiment. Geert sprak regelmatig van een soap. Met 8+1 samen op reis, sowieso afzien, iedereen met zijn verschillen op vlak van fietskwaliteiten, de hitte die woog, de verschillende karakters…met de vermoeidheid komen de gevoeligheden boven. “We maken een moeilijk stukje Bosnië mee” zei Piet, verwijzend naar de kleine irritaties die er wel eens waren. De sfeer was bijna altijd goed. We hebben goed gelachen, o.a. met Geerts papegaai in zijn Mariazak. We hebben spannende momenten beleefd, bij de vermissing van Roger. Een heel oprecht woord van dank aan allen die mee dit verhaal gekleurd hebben. Een bijzonder woord van dank aan Christophe en Freya van Lincelot, voor hun bijdrage aan de website. Dank aan Veerle en Jan, die nonkel René een verrassingsbezoek brachten. Dank aan de vele zichtbare en onzichtbare supporters.
Luc.
Marianne Van Leuvenhaege
Geplaatst op 14:23h, 26 augustusDit is een verhaal waarover nog lang nagepraat kan worden, en … nagenieten.
Jammer tegenwoordig van de hittegolven. Dit is soms nog een groter uitdaging dan de rest.
Mia en Luc, veel plezier op het trouwfeest !
Meer vertellen later, he.
Veel groetjes,
Jos en Marianne
Jan Margot
Geplaatst op 13:47h, 27 augustusBen onder de indruk van jullie prestatie. En ik ben echt blij dat we jullie gezien hebben onderweg en kunnen getuigen van de speciale sfeer die er heerst in jullie groep.
Afgezien van de sportieve topprestatie was het ongetwijfeld ook een uniek menselijk gebeuren.
Rust nu maar uit en ook nagenieten zal er wel bij zijn zeker?
Jan Margot