134 km, 25 km per uur gemiddeld (dirk), 1385 hoogtemeters.

Deze morgen hebben we ontbeten in Makarska met zicht op de baai. Roger Van Den Bergh viert vandaag zijn 67^ste verjaardag. Een verjaardag die hij niet zo snel zal vergeten. Om 8u vertrekken we met 8 fietsers richting Mostar. We beginnen met een klim van een kleine 20 km. Rustig peddelend naar boven. Er is heel wat schaduw en er waait een zeebries. De kust is adembenemend mooi. We proberen van Kroatie Bosnie binnen te rijden. Aan de grenspost worden we terug gestuurd. Alleen voor locals! Via een alternatieve grenspost lukt het ons toch. Na 35 km drinken we een eerste verfrissing naar aanleiding van Roger zijn verjaardag. We rijden een meer vruchtbaar landschap in. Er is heel wat tuinbouw. Het valt op dat er heel wat nieuwe en mooie huizen staan. Na 60 km zetten we echt koers richting Mostar. Roger besloot om er samen met Geert een lap op te geven. Finaal moet hij in Geert zijn meerdere erkennen. Tegen álle geplogenheden in rijden Geert en Roger los van elkaar Mostar binnen. De andere 6 hebben heel wat meer tijd nodig, wetend dat ze samen proberen binnen te rijden. Ondertussen staat er al een brandende zon. De hitte, ondertussen 40 graden, weegt door. Lokale mensen zeggen dat ze deze hitte zelden meemaken. In Mostar zijn we verbaasd dat Geert en Roger niet meer samen zijn. Roger blijkt vermist. Bovendien had hij zijn gsm niet mee. Mostar is niet geweldig groot. Maar geen Roger te bespeuren. We zochten met zijn allen heel Mostar af. We dachten hem zeker rond de beroemde brug te kunnen vinden. Niks daarvan. Wat moesten we doen…Gezien zijn leeftijd was Child Focus geen optie. Moesten we zijn naam laten afroepen?. Toen we contact namen met de politie hoorden we dat daar een verdwaalde fietser op zoek naar zijn fietsmakkers ook al was gepasseerd. We wisten nu zeker dat Roger in Mostar was geraakt. Maar nog altijd geen Roger te zien. Rond 17u vertrokken we zowel met camionette als met fietsers richting Capljina, een 35 km. Roger had geen logeeradres maar wist toch wel in welke stad we logeerden.

Om 18u nog steeds geen teken van leven. We waren de jarige al meer dan een halve dag kwijt. Dan maar terug naar Mostar met de camionette. We arriveerden bij de gerechtelijke politie. Deze stuurde ons door naar een gewoon politiekantoor. Tot onze grote verrassing en vreugde bleek Roger daar te zijn. Hij werd er echter de voorbije uren vast gehouden. Hij had pogingen ondernomen om ons via het thuisfront te informeren, hij had geprobeerd om de ambassade in te schakelen. Maar uiteindelijk kreeg hij verbod om het politiekantoor te verlaten. Zijn fietsvrienden zouden hem komen ophalen, zeiden ze hem. Maar van ons had hij uren geen teken van leven. Roger bereidde zich al voor op een overnachting met fiets in het politiekantoor van Mostar. Gelukkig wordt het nachts niet echt koud in de Balkan. Een onwaarschijnlijk verhaal. Vermoedelijk had de corrupte politie het op Rogers fiets en centen gemunt.

Eind al goed. We hebben de avond nog afgerond met een gezellig avondmaal en de gelegenheid genomen om alle emoties door te spoelen. En dat was echt nodig. Morgen rijden we Dubrovnik binnen.